BLOG

หลังจากเมฆฝนได้ก่อตัว ฝนเทกระหน่ำลงมา หมอกหนาพัดหายไปกับสายลม ความชุ่มชื่นเข้ามาทดแทน แม้จะทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่ดินที่โดนฝนเทกระหน่ำมาเท่าไหร่ จะยิ่งแน่นมากขึ้นเท่านั้น ^v^
================================
ความเดิมตอนที่แล้ว ก่อนจะถึงมือหมอ
https://koriplanning.com/th/blog/การก่อตัวของเมฆฝน
…
..
.
เมื่อได้ยินชื่อตัวเองก็ลุกขึ้นมา
คุณพยาบาลเปิดประตูให้ พี่ชิพาทักทายคุณหมอ

‘ห้องตรวจของญี่ปุ่นคล้ายๆ ห้องตรวจในโรงพยาบาลที่ต่างจังหวัดเลย… คุณหมอยังดูวัยรุ่นอยู่เลย’
พี่ชิเริ่มทักทายและพูดคุยกับคุณหมอ คุณหมอเป็นนักศึกษาแพทย์จากเมืองใหญ่ที่มาฝึกงานที่นี่

คุณหมอเริ่มถามไถ่อาการว่าเป็นอะไร ปวดท้องตรงไหน เริ่มเป็นตั้งแต่เมื่อไหร่
เราก็บอกไปตามอาการที่เป็นอยู่

คุณหมอขอฟังเสียงท้องและกดลงที่ท้องตามจุดต่างๆ ถ้ากดตรงไหนแล้วเจ็บให้บอก
หลังจากที่วินิจฉัยเบื้องต้นคุณหมอก็คิดว่าน่าจะท้องผูก คุณหมอเลยถามว่ามีปัญหาเกี่ยวกับการเข้าห้องน้ำไหม กินน้ำน้อยหรือเปล่า

แต่ก็ได้บอกหมอกลับไปว่าเพิ่งเข้ามาเมื่อเช้า และเข้าปกติทุกวัน น้ำกินวันละสองขวดใหญ่…

คุณหมอเลยสงสัยว่าแล้วป่วยเป็นอะไรกันแน่
คุณหมอเลยขอออกไปปรึกษาอาจารย์หมอก่อน

คุณหมอหายไปสักพัก และบอกว่าหมอไม่แน่ใจว่าเป็นอะไรแต่ไม่ใช่ไส้ติ่งที่เรากลัวกันอยู่ แต่ถ้าอยากรู้แน่ชัดต้องเจาะเลือดและเข้า CT แสกน

ตั้งแต่จำความได้ไม่เคยเจาะเลือดมาก่อนในชีวิต
การเจาะเลือดครั้งล่าสุดก็คือการเจาะหากรุ๊ปเลือดนั่นเอง

เพื่อความสบายใจพวกเราจึงทั้งเจาะเลือดและเข้าอุโมงค์ CT แสกนค่ะ

การเจาะเลือดครั้งแรกในชีวิตและในต่างแดน
คุณพยาบาลและผู้ช่วยพาไปห้องตรวจด้านข้าง
พยาบาลทำหน้าที่ถือเข็มฉีดยา พร้อมที่จะสูบเลือดจากเรา
บุรุษพยาบาลประกบอีกข้าง ^^”

คุณพยาบาลทั้งสองคนชวนคุยไปเรื่อย เราก็บอกว่านี่คือครั้งแรกของเรา
ครั้งแรกมักจะน่าตื่นเต้นเสมอใช่ไหมคะ เพราะเราไม่เคยทำมาก่อนระบบจินตภาพของเราเลยทำงานดีกว่าปกติ…

กว่าจะรู้ตัวเข็มก็ได้ทิ่มทะลุผิวหนังชั้นนอกไปเสียแล้ว เลือดสีแดงเข้มค่อยๆ เติมเต็มให้สลิ้งฉีดยา จะว่าไปก็เพิ่งเคยเห็นสีเลือดตัวเองในปริมาณขนาดนั้นค่ะ


หลังจากเจาะเลือดเสร็จก็ไปเข้าห้องแสกน ห้อง CT แสกนของที่นี่จะเป็นอย่างไรนะ เพราะว่าส่วนใหญ่ในไทยเราก็จะได้เห็นแค่ที่โรงพยาบาลใหญ่ๆ ในโรงพยาบาลตำบลจะไม่ค่อยเห็นอะไรอย่างนี้มากนัก แถมตอนเข้ามาดูจาก ‘ภายนอก’ ที่นี่ก็ดูไม่ใหญ่มาก

ประตูได้เลื่อนเปิดออก… โอ้โห!!! นี้มันอุโมงค์แสกนของจริงเลยค่ะ
ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ใช้เจ้าเครื่องนี้มาก่อน และที่สำคัญรู้สึกประทับใจที่โรงพยาบาลขนาดย่อมในต่างจังหวัดก็มีเครื่องไม้เครื่องมือและอุปกรณ์ในการรักษาคนในพื้นที่ได้เป็นอย่างดี

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็กลับไปด้านหน้าที่ห้องตรวจอีกครั้ง เพื่อรอคุณหมอเรียกไปฟังผล
ชื่อของเราได้ขานขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ได้เวลาฟังผลที่แท้จริงแล้ว…
ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ จะเป็นอะไรกันแน่นะ
ประตูเปิดออก พวกเราเดินเข้าไป จอคอมพิวเตอร์ฉายภาพเอ็กซเรย์อยู่

คนไข้ลองดูฟิล์มเอ็กซเรย์ด้านซ้ายมือ
ภาพสีขาวฟุ้งอัดแน่นด้านซ้ายมือ

คุณหมอได้อธิบายเพิ่มเติมว่า “นี่คือส่วนของลำไส้ใหญ่ที่ขดอยู่ และสีขาวที่คนไข้เห็นอยู่นั้นก็คือ 💩 !!!

คุณพระ!!!

หมอพูดเสริมอีกว่า ไม่เคยเห็นเยอะขนาดนี้มาก่อนเลย…

โอ้~~ ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นภาพแสกนของ 💩 มาก่อนในชีวิต ^^”
มีความขวยเขินเล็กน้อย เพราะมีสักขีพยานเยอะเกินไป 55555555

คุณหมอให้คำแนะนำต่างๆ นานา และเขียนใบสั่งยา

พวกเราขอบคุณคุณหมอและกล่าวลา
แล้วกลับมานั่งรอเรียกรับยาและใบรับรองแพทย์
ยาที่จัดมามีเอกสารอธิบายยาด้วยดีจังเลยค่ะ



พี่ชิบอกว่าคุณหมอที่นี่ใส่ใจคนไข้ดีมาก หาได้ยากตามเมืองใหญ่ๆ
นี่สินะ เสน่ห์ของต่างจังหวัด…

เมื่อเสร็จธุระที่โรงพยาบาลแล้ว พี่ชินัดกับไปรวมตัวกับเจ้าหน้าที่ที่บ้านของเขา พร้อมกินมื้อเที่ยง
จากโรงพยาบาลสามารถเดินไปได้อย่างสบาย

ที่บ้านยูเมะจังและโซระจังออกมาต้อนรับอย่างครื้นเครง

คุณแม่ถามไถ่อาการ บนโต๊ะอาหารอุดมไปด้วยเมนูผักนานา และบร็อคโคลี่ที่ดีต่อระบบขับถ่าย
เมื่อรับประทานอาหารเสร็จคุณแม่หยิบนมเปรี้ยวออกมา พร้อมส่งให้


‘โอคุไอสึ’ ดินแดนที่ได้ชื่อว่าอาณาจักรของหิมะอันหนาวเหน็บ แต่จิตใจของผู้คนกลับอบอุ่นมากจนพอที่ละลายหิมะในฤดูหนาวได้เลย

เรื่องราวที่น่าประทับใจที่กลายเป็นจิ๊กซอว์อีกชิ้นหนึ่งที่ช่วยประกอบเป็นความทรงจำที่สมบูรณ์
บางครั้งบางคราแสงสว่างก็ส่องไปถึงความมืดมิดได้ แต่อาจจะต้องรอเวลาและจังหวะที่พอดีค่ะ


รักษาสุขภาพกันนะคะทุกคน
อย่าลืมทำประกันเดินทางก่อนไปต่างประเทศด้วยนะคะ เรื่องไม่คาดคิดมันเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาเลยค่ะ ^^

Stay healthy and be happy สุขสันต์วันสุขค่ะ!